Normalność - nienormalność

Dzieciaki niestety chorują i czasami bez szpitala obyć się nie można.
W najmniej oczekiwanym momencie i na nas trafiło. Na szczęście szybko Helenka doszła do siebie i wyszłyśmy bez żadnej traumy. Leki podawane dożylnie, pobieranie krwi, wenflony to wszystko zapamiętała ale ani razu nawet nie pisnęła - no może przy zdejmowaniu plastra ;) Jestem z niej bardzo dumna :)

Sam pobyt w szpitalu nie jest mi straszny, w końcu tam pracuję i bardzo lubię tą pracę.
Jednak nigdy nie wiadomo na kogo się trafi - my miałyśmy szczęście, same miłe pielęgniarki :) No, z jednym wyjątkiem, ale podobno wyjątek tworzy regułę ;) Tak jest w każdej pracy, w urzędach, w sklepie, w przychodni, w banku...
A taka jedna osoba, która manifestuje swój zły dzień wszędzie i wszystkim dookoła wystawia opinie nie tylko sobie ale i całej swojej grupie zawodowej.

Hela po diecie, jedzeniu chrupek i wafelków ryżowych kiedy poczuła się już lepiej postanowiła sama uzupełnić sobie witaminy i...zjadła mi prawie całą pietruszkę z balkonu! :)
Dojadła jeszcze świeżą bazylią ;)

Tymczasowa izolacja w domu i trzeba było kombinować co tutaj robić :)

I okazało się, że nie tylko książeczki są jej pasją ;) Rośnie mała ogrodniczka :)

Lobelia.