Straszny wstyd... Próbowałam się usprawiedliwi, wczoraj od 15 do dziś do 7 rano pracowałam...
Najpierw jedna praca potem druga.
Ale złoszczę się sama na siebie kiedy sama siebie w ten sposób próbuję usprawiedliwic.
Bo co to za usprawiedliwienie? Czasem bywało gorzej. Jakoś w tym miesiącu mój grafik jest mnie zapchany niż w poprzednich, widac więcej ranków wolnych przed jedną pracą i dni po nocnych dyżurach. I nagle...cały mój plan spalił na panewce, nie mogę się pozbierac, kiedy na horyzoncie pojawiają się godziny bez pracownianych zobowiązań.
No i masz babo placek! zagubiłam się, i na domiar złego jesień jak każdego roku, nastraja mnie depresyjnie i zaczyna brakowac chęci. W pracowni wszystko rozgrzebane - brzydko mówiąc, zaczęte 3 swetry!! i narzutka, w głowie przemykają nowe pomysły a ja...
snuje się po domu jak kurz!!
Miałam zrobic zdjęcie widoku na mój jesienny taras...aż zrobiło się ciemno. Przeleciało przez głowę i wpadło w wieczorny zmrok..
No i dawno nie czytałam mądrych rzeczy!! Noc branżowego, ani nowinek medycznych...tylko bieganie, ozdabianie malowanie i książki sensacyjne..
Chyba głupieję, narzekam,nie czuję żebym się rozwijała i tak się tylko snuję i snuję a dni mijają jak opętane, z szybkością światła. Niedawno sierpień, plany na przygotowanie się do maratonu...
Kurcze, a półmaraton już w kwietniu!!
Trza się wziąc w garśc kobieto, puchu marny!!
Wiesz, tak sobie mysle, ze to krytykowanie siebie czasem jest zupelnie przesadne, czasem chyba za duzo od sibie wymagamy (i potem sie rodza te wszystkie chandry)... bo czy w ciagu 365 dni nie mozna sobie pozwolic na serial, ktory nic nie wnosi a wrecz pzreciwnie oglupia... badz jakiegos harlequina... czasem pomoaga, taki jeden serial, takie jedno poczucie zmarnoweanego czasu i juz nastepnego dnia masz swietnie zaplanowany dzien bo czujesz niedosyt :) - kobieto, puchu, wcale nie marny, do ktorej bardziej pasuja czasowniki niz rzeczowniki:)
OdpowiedzUsuń:D
OdpowiedzUsuń