Perfect Day

Po zadomowieniu się nowego członka rodziny - niejakiego Buntu - latka ;) przyszedł dzisiaj czas na dzień idealny. Spokojny, bez fochów, rzucania się po podłodze, rzucania zabawkami i krzyków.
Były tylko śmiechy, okrzyki radości, zabawy, dokładka obiadu i cudowny dzień :)

Nooo może był taki mały foszek ;)

Rozkoszując się tym dniem zapomniałam na chwilę o mojej pierwszej biegowej porażce...
Co prawda medal dołączył do kolekcji ale bieg okazał się moją osobistą klęską...
Szkoda gadać...
Ale medal piękny :)

Fotografia - Tomasz Szwajkowski

Fotografia - Mąż

Trudno się oprzeć i przybić takim kibicom "piąteczek" ;)

No i moher na drutach nadal...
Włoski z niego są wszędzie i już mi naprawdę zbrzydła ta włóczka...

Postanowiłam nie pruć po raz piąty tylko zacząć od początku z nowego motka, licząc, że wreszcie wyjdzie tak jak sobie wymyśliłam.

Czy wyjdzie? Do końca tygodnia muszę to skończyć, bo będzie mi się śnił po nocach ;)

Miłego popołudnia!

Wakacje :)

No pojechaliśmy we czwórkę ja, Mąż, Helena i... bunt...podobno dwulatka...
Ale daliśmy radę... Choć bywało różnie. Czasem kiedy bunt znikał wychodziło słońce i mimo, że wakacje były krótkie udało się nam spędzić większość czasu na plaży, w przyjemnym cieple.
A jak Wy radziłyście sobie z  buntem, ja chyba zaczynam go traktować jako kolejnego członka rodziny...

Oczywiście pierwsza rzecza jaką sprawdziłam kiedy wyjazd był już pewny to... czy sa jakieś biegowe zawody w okolicy. Ten typ tak ma, żeby nie powiedzieć świr tak ma ;)
No i zaraz się zapisałam.

Trasa do łatwych nie należała, deszcz i chłód nawet nie przeszkadzał, miłe ochłodzenie po ostatnich treningach w upałach.

Ale na metę wpadłam jak szalona :)

Pojadłam, pobiegałam, polepiłam babek z piasku i pospałam :)
Czego chcieć więcej?

Teraz walczę z moherem w kolorze czarnym...
Kolejny raz pruje, obliczam, wymyślam i powoli już mam go dosyć...
Pani zniecierpliwiona bo ile można czekać, a ja zła, bo nie bee oddawać jakiegoś dziadostwa...
Uff... dzisiaj go kończę i już!

"Na potęgę posępnego czerepu, mocy przybywaj..."

Musze przyznać, że ktoś bezczelnie kradnie mi moc...
Od jakiegoś tygodnia czuje zdecydowany jej spadek.
Podobno istnieje coś takiego jak zmęczenie, krytyczny poziom baterii i nagle okazuje się, że nie jest się już terminatorem...

Pomysły gdzieś pochowały się w głowie, ja nadal męczę czarny moher, który ewidentnie nie chce współpracować. Bunt jakikolwiek postanowił zamieszkać razem z nami i Heleną... A tutaj presja, bo trening trzeba zrobić, wyspać się wypada a i na obiad trzeba coś wymyślić.

Ale w końcu siedzę w domu, mam warzywniak na działce, balkon pełen roślin, szafę pełną włoczki, zamówienie na swetry, treningi, bo kolejny bieg, bo kolejny półmaraton, bo maraton...

Nie zapominajmy o tym, że spiżarnię trzeba zapęłnić na zimę, bo przyjemnie wcina się dżem porzeczkowy podczas zimowego śniadania :)

Nooo... i tak pewnie o czymś zapomniałam ;)

Miłego weekendu!

Uwielbiam

Wpatrywać się godzinami w ogródek... Zupełnie jakbym miała tajemną moc i swoim spojrzeniem powodowała,że warzywa i zioła dzięki temu rosną...
Lubię zapach mokrej ziemi. Nie przepadam za peleniem, wyrywaniem chwastów ale i to ma swój urok, szczególnie po skończonej pracy, kiedy wszystko wygląda tak...pięknie :)

Nigdy bym siebie o to nie podejrzewała, że będę tęsknic za takimi rzeczami.
Brakuje mi tylko widoku takiego porannego ogródka z okna, żebym tuz po przebudzeniu mogła na niego zerknąć i zobaczyć co zjem dzisiaj na śniadanie czy obiad :)

Kto mnie zna pewnie sobie pomyśli, że nie do końca jestem normalna, bo przy tylu zainterowaniach jakie posiadam są one niesamowcie rozbieżne! Od worka bokserskiego, po bieganie w deszczu i śnieżycy aż do pielegnacji delikatnych roślin ;)

Tak już mam - typowa kobieta i same sprzeczności :)

Zdjęcia z telefonu, więc przepraszam za jakość :)
Zmykam na kanapkę z rukolą i sałatą masłową z masłem szałwiowym :)
Dobrej nocy!

Normalność - nienormalność

Dzieciaki niestety chorują i czasami bez szpitala obyć się nie można.
W najmniej oczekiwanym momencie i na nas trafiło. Na szczęście szybko Helenka doszła do siebie i wyszłyśmy bez żadnej traumy. Leki podawane dożylnie, pobieranie krwi, wenflony to wszystko zapamiętała ale ani razu nawet nie pisnęła - no może przy zdejmowaniu plastra ;) Jestem z niej bardzo dumna :)

Sam pobyt w szpitalu nie jest mi straszny, w końcu tam pracuję i bardzo lubię tą pracę.
Jednak nigdy nie wiadomo na kogo się trafi - my miałyśmy szczęście, same miłe pielęgniarki :) No, z jednym wyjątkiem, ale podobno wyjątek tworzy regułę ;) Tak jest w każdej pracy, w urzędach, w sklepie, w przychodni, w banku...
A taka jedna osoba, która manifestuje swój zły dzień wszędzie i wszystkim dookoła wystawia opinie nie tylko sobie ale i całej swojej grupie zawodowej.

Hela po diecie, jedzeniu chrupek i wafelków ryżowych kiedy poczuła się już lepiej postanowiła sama uzupełnić sobie witaminy i...zjadła mi prawie całą pietruszkę z balkonu! :)
Dojadła jeszcze świeżą bazylią ;)

Tymczasowa izolacja w domu i trzeba było kombinować co tutaj robić :)

I okazało się, że nie tylko książeczki są jej pasją ;) Rośnie mała ogrodniczka :)

Lobelia.

Color Run for Colors Runner :)

Byliśmy!
I było fajnie.
Dziecko zadowolone, bo dziecko brudne zawsze jest szczęśliwe :) A jak "brud" jest w kolorach tęczy to szczególna radość :)

Zdjęcia FotoMaraton.